هوالبصیر
جابریهای عزیز، سلام
در این روزهای کرونایی که ویروسی منحوس و ناشناخته به جان بشریت افتاده، آنچه بیشتر از آن نفسمان را گرفته و رنجمان می دهد درد نفسهای به شماره افتاده ی یک جامعه بیمار است که سالهاست نه فشارش کنترل شده و نه تبش، بیماری که تب بی بصیرتی و فشار بی فرهنگی عنقریب آنرا از پای درخواهد آورد!