در حدیثى پیامبر گرامى اسلام(ص) معناى توکل را از جبرئیل سؤال کرد، جبرئیل در پاسخ گفت:
"الْعِلْمُ بِاَنَّ الْمَخْلُوقَ لایَضُرُّ...
وَ لایَنْفَعُ...
وَ لایُعْطى...
وَ لایَمْنَعُ...
وَ اسْتِعْمالُ الْیَأْسِ مِنَ الْخَلْقِ...
فَاِذا کَانَ الْعَبْدُ کَذلِکَ...
لَمْ یَعْمَلْ لأَِحَد سِوَى اللّهِ...
وَ لَمْ یَرْجُ...
وَ لَمْ یَخَفْ سِوَى اللّهِ...
وَ لَمْ یَطْمَعْ فى اَحَد سِوَى اللّهِ...
فَهذا هُوَ الْتَّوَکّلُ! "
☄️معناى توکل این است که:
انسان یقین داشته باشد:
سود و زیان...
و بخشش و حرمان(نا امیدی/ بی نصیبی)...
به دست مردم نیست !
و باید از آنها (مردم) ناامید بود!
و اگر بنده‌اى به این مرتبه از معرفت و شناخت برسد که جز براى خدا کارى انجام ندهد؛
و به کسى جز خدا امیدوار نباشد؛
و از غیر او نترسد؛
و غیر از خدا چشمِ طمع (امید) به کسى نداشته باشد! این همان توکل بر خداست!
بحارالأنوار/ج ٦٨/ص ١٣٨/حدیث ٢٣
#کانون_فرهنگی_تبلیغی_نورالهدی
